Bugün bisikletim ile şöyle bir şehir turu yapayım dedim. Yola çıktım ilk otobüs durağında bekleyen birkaç kişinin dikkatini çektim. (Bisikleti sarı ikaz yeleği ve kaskla binerim hep çünkü geri eve dönüşüm karanlıkta olacağı için gereken önlemleri almak zorundayım.) Neyse konuya dönelim; otobüs durağındakiler içinden “benimde şöyle bir bisikletim olsun” diye düşünüyorlar mı diye düşünmeden edemedim 🙂 sonra bir anda yanımdan bi motosiklet geçti (BMW GS 1250R) şöyle bir iç geçirdim benim ne zaman olacak bundan dedim 🙂 halbuki benimde ona benzeyen ama CC’si düşük güzel bir motosikletim var ama onun yeri başka. Sonra ardından Audi Q7 geçti hayaller tek tek geçiyordu önümden. Peki dedim onlar olsaydı ne yapardım? Ne mi yapardım. Tabiki Lamborghini Huracan veya Urus olsun isterdim. Peki onlarda olsaydı ne isterdim? Bi helikopterim ve bir uçağım olsun isterdim. Onlarda oldu hadi. Onlardan sonra şöyle denize nazır bir malikane isterdim. Hadi o da oldu. Sonra bir ada almak isterdim. Hadi adayı da aldık. Sonra dünyayı almak tüm dünyanın her yeri benim olsun isterdim. Hadi dünya da senin oldu. Ay ve Mars da benim olmasın mı yani? derdim 🙂
İnsanoğluyuz kendimizde olmayanı isteriz hep, mutluluğu bizde olmayanları elde etmekte ararız. Elde ettiğimizde ise o heves o heyecan olmaz. Atilla İlhanın en sevdiğim şiiri geldi aklıma (Ağustos Çıkmazı): Şarkıcı Yaşar şarkısını da yaptı hatta, orda bir söz geçer: “Hevesim olsa param olmuyor, param olsa hevesim…” Ha elde ettiklerimiz mutluluk verir ama kısa bir süre sonra o mutluluk yerini daha iyisini almanın heyecanına, isteğine bırakır. Dün acunun bir söyleşisinde denk geldim ben ilk arabamdaki heyecan ve mutluluğu şu an Ferrari’den alamıyorum diyor. Mutluluk elde etmekte değil o elde etme yolunda geçirdiğimiz güzel vakittedir. Neyse konuyu uzatmıyorum. Yolunuz mutluluk dolu olsun istediklerinizi elde edin ama elde ederken sahip olduklarınızın kıymetini bilin. Sizi şu kısa video ile baş başa bırakıyorum;